Göçten Güce (1. Bölüm)

Türk Spor Ajansı’ndaki köşemde bugünden itibaren birkaç bölümden oluşan yeni bir başlıkla ilerlemek istiyorum:
“Göçten Güce.”
Bu dizi boyunca, yaşamlarını uzun yıllar yurt dışında sürdürürken Türk vatandaşı olarak Türkiye’ye yerleşen; millî takım adına sayısız müsabakaya katılan, başarılarıyla adından söz ettiren ve göğsümüzü kabartan sporcu kardeşlerimize yer vereceğim.

Bu yolculuğun ilk konuğu ise: Aysel Taş.
Göçten Güce: Türk Sporuna İz Bırakan Kadın
Bulgaristan’dan İzmir’e uzanan bir hayat… Cirit atarken sadece mesafe değil, umut da kazandı. Aysel Şevketova Taş’ın azim, emek ve sporla örülü hikayesi.
Yıllar önce, Bulgaristan’ın Haskova kentinde yapılan bir atletizm yarışmasında tanıdım Aysel Şevketova’yı. O dönem Bulgaristan adına gençler kategorisinde yarışıyordu. Tribünlerde onun adını fısıldıyorlardı: “Bu kız çok yetenekli, geleceği parlak.”
Benim dikkatimi çeken yalnızca yeteneği değil, gözlerindeki o kararlı ışıktı. Bir süre sonra Türk kökenli bir aileden geldiğini öğrendim. İçimden bir ses, bir gün yollarımızın yeniden kesişeceğini söyledi.
O yıllarda Bulgaristan’daki politik atmosfer gergindi. Türk kökenli ailelerin üzerindeki baskılar artıyor, gençlerin gelecek umutları daralıyordu. Aysel’e dönüp şöyle demiştim:
“Bak Aysel, yakın zamanda burada işler zorlaşabilir. Eğer bir gün Türkiye’ye gelmek istersen, ben sana İzmir’de yardımcı olurum. Bu benim telefonum, bir gün aramak istersen…”
Ve bir gün gerçekten aradı. Telefonda ilk söylediği şey hâlâ kulaklarımda:
“Aysel sesliyor.”
Bu sade cümle, hem bir kararlılığın hem de yeni bir hayatın başlangıcıydı.
Kısa süre sonra İzmir’e geldi. İlk günlerde İzmir Büyükşehir Belediyesi atletizm biriminden destek alarak misafirhanede kaldı. Ardından uzun bir aradan sonra yeniden antrenmanlara başladı. Cirit atma disiplininde usta antrenör Muzaffer Yılmaz ile çalışmaya koyuldu.
Zamanla Aysel yalnızca bir sporcu değil, bir köprü oldu. Eşi Şevket Taş güreş antrenörüydü, oğlu da sporun içinde büyüdü. Aile İzmir’in bir parçası haline geldi. Aysel yarım kalan Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği eğitimini Manisa’da tamamladı. Şevket Taş ise İzmir Büyükşehir Belediyesi’nde güreş antrenörü olarak görev yaptı. Artık onlar sadece misafir değil, bu şehrin üreten, yetiştiren, örnek bir spor ailesiydi.
Aysel’in hikayesi yalnızca bir göç öyküsü değil; Türk sporuna katılmış bir azmin, bir kadının yeniden doğuşunun hikayesidir.
Bulgaristan’da başladığı atletizm yolculuğunu Türkiye’de sürdürdü; genç sporculara örnek oldu, oğlunu yetiştirdi, çevresindekileri spora kazandırdı.
Köklerinden getirdiği disiplinle Türk sporunun hem teknik hem de insani zenginliğine katkıda bulundu.
Bugün geriye baktığımda görüyorum ki Aysel, sadece ciriti uzağa fırlatmadı — aynı zamanda gelecek kuşak kadın sporculara bir yol açtı.
Cesareti, sessiz gücü ve inancı, onu izleyen herkesin kalbine kazındı.
Benim için Aysel’in hikayesi, bir telefonun ucundaki o ilk cümleyle başladı: “Aysel sesliyor.”
Ama aslında o günden sonra, Türk sporu Aysel’in sesiyle biraz daha gürleşti.

Nursel GÜLAY

nurselgulay@gmail.com

1945’te İzmir’de doğdu.

Okul spor yurtlarında başladığı atletizme; milli sporcu, uluslararası hakem, hakem hocası, il temsilcisi, kulüp yöneticisi, federasyon üyesi olarak hizmet etti.
Spor muhabirliği ile başlayan meslek yaşantısında hep sporla iç içe görevlerde bulundu. İzmir Beden Terbiyesi Bölge Müdürlüğü ve Ege Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’nda memur olarak, İzmir AAK, Yu-Pi ve Çimentaş Kulüplerinde ise yönetici olarak çalıştı.
Halen, TMOK Konseyi üyesi olarak Türk Sporuna katkısını sürdürmeye çabalıyor.