KARA BULUTLAR

Hıncal Ağabey’i kaybettik. Camiamızın başı sağ olsun. Bizim yaş grubumuzun sahalarda olduğu yılların en önemli atletizm muhabirlerinden biriydi. İlerleyen yıllarda rahmetli Cüneyt Koryürek ve daha sonra Kenan Onuk ile birlikte atletizmin ve Olimpiyat Ruhunun geniş kitlelere yayılmasını sağlayan çok değerli işlere imza attılar. Hepsinin mekânı cennet olsun.

Geçtiğimiz haftaların en çok konuşulan ve tartışılan konusu; Olimpiyat baraj derecelerindeki tutarsızlıklar nedeniyle Dünya Atletizm Federasyonu tarafından izleme listesine alınan Türk Atletizmi ve bu karar üzerine Aşkın Tuna ve Mehmet Yurdadön’ün Federasyon Onur Kurulu’ndan istifa etmeleri oldu.

Çok kısa özetlemek gerekirse, bu karar doğrultusunda ve bu listede yer almaya devam ettiğimiz müddetçe, Türkiye içinde yaptığımız yarışmaların sonuçları ‘güvenilir’ olmadığı gerekçesiyle uluslararası değer taşımayacak. Bir anlamda yok sayılacak.

Kişisel olarak,  gelinen bu noktanın ve alınan kararın 60 yıldır gururla içinde bulunduğum camiamızın başına gelen en kötü şeylerden biri olduğunu belirtmek istiyorum. Zira burada doping kullanımı gibi bireysel değil, organize ve kurumsal bir sportmenlik dışı durum var. Nitekim bu karardan ve yöneltilen şüpheden şimdi tüm Türk Atletizmi etkilenecek.

Başkanımız Fatih Çintimar, yaptığı açıklamada gelinen noktayı çok önemsediklerini ve izleme listesinden çıkmak için –bir anlamda güveni geri kazanmak için- tüm önlemleri alacaklarını ve bundan böyle kayıt alınacak yarışmalarda Dünya Atletizm Federasyonu’ndan gözlemci talep edeceklerini açıkladı.

Her açıdan üzücü bir durum.  100 yıllık bir camianın, kar kış demeden canla başla çalışan sporcusundan, antrenörüne, yöneticisinden hakemine hepimiz için kocaman kara bir leke. Olimpiyat oyunlarına daha fazla sporcu götürmenin ‘başarısı’ için ödenen bedel çok ağır değil mi? Kaldı ki, haydi baraj derecelerini ‘kağıt üzerinde geliştirdiğimizi’ varsayalım. Pistte bunun karşılığı yok ki. Kotayı aldın, uluslararası yarışmalara katıldın ya sonuç?

Belki size çok iyimser gelecek ama bu ‘utanç verici’ durumu milat kabul edip ‘hayırlara vesile olmasını sağlamak da’ yine atletizmi yönetenlerin görevi.

Çok hızlı bir biçimde tüm hataları olduğu gibi kabul ederek, daha gerçekçi, sürdürülebilir, şüphe duyulmayan başarıların önünü açacak bir ortak akla, kenetlenmeye ihtiyacımız var.

Her anlamda müthiş bir potansiyele sahip bir ülkede yaşıyoruz: Genç nüfusumuz, okullarımız, geçmişle kıyas kabul etmeyecek tesislerimiz, yetişmiş antrenörlerimiz, iklimimiz, bütçemiz, sponsorlarımız… Kısaca başarı için ne gerekiyorsa sahibiz.

Şimdi tüm bunları ‘sen ben demeden’ akıl ile koordine ederek Türk Atletizmini hak ettiği en üst noktaya taşımak camiamızın en önemli önceliği olmalı. Ne dersiniz?

Nursel GÜLAY

nurselgulay@gmail.com

1945’te İzmir’de doğdu.

Okul spor yurtlarında başladığı atletizme; milli sporcu, uluslararası hakem, hakem hocası, il temsilcisi, kulüp yöneticisi, federasyon üyesi olarak hizmet etti.
Spor muhabirliği ile başlayan meslek yaşantısında hep sporla iç içe görevlerde bulundu. İzmir Beden Terbiyesi Bölge Müdürlüğü ve Ege Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’nda memur olarak, İzmir AAK, Yu-Pi ve Çimentaş Kulüplerinde ise yönetici olarak çalıştı.
Halen, TMOK Konseyi üyesi olarak Türk Sporuna katkısını sürdürmeye çabalıyor.